Waarschijnlijk anders dan je zal verwachten. Ik heb geen verhaal waarbij het fotograferen er met de paplepel in is gegoten en ik van jongs af aan in de ban was van foto’s maken. Het moment waar op het voor mij begon, was het moment dat ik een beroepskeuze moest maken. Ik koos toen voor… Verpleegkundige! Totaal iets anders dan fotografie. Sterker nog, toen ik 16 was had ik nooit gedacht dat ik op mijn 25e fulltime bruids- & lifestyle fotograaf zou zijn! Toch is de link voor mij heel erg logisch!
5 jaar lang heb ik met enorm veel plezier en liefde als verpleegkundige in de thuiszorg gewerkt. Gaande weg begon de creativitieit toch meer te kriebelen en de fascinatie voor fotografie te groeien. Na enige tijd was het mijn man wie een aantal jaar geleden zei: “Waarom koop je niet een goede camera?” (Thank you!!). En dat was het moment dat mijn beroep als verpleegkundige en de fotografie samen kwamen.
Het fotograferen van mensen, ieder zijn unieke persoon en verhaal, is wat ik het allermooiste vind om te doen. Ik wil dan ook heel graag met de beelden die ik maak jullie verhaal vastleggen en vertellen. Jullie als gezin, koppel, als bruidspaar, of jij, mooi zoals je bent. Belangrijk vind ik het dat je op je gemak voelt. Niks is gek. Ik kan mij de onzekerheden en spanning voor een fotoshoot ontzettend
goed voorstellen. Maar geloof mij, die zijn echt niet nodig! Samen gaan we van een mooi moment uit jullie/ jou leven een prachtige herinnering maken. En zo maken we samen een verhaal.
Wanneer ik niet aan het fotograferen ben, kan je mij vinden in ons klus huis in Apeldoorn, waar wij van een huis uit 1900 proberen ons plekje te maken. Daarnaast vind ik het heerlijk om met onze hond Guus de natuur in te gaan. Het bos, de heide, zandvlakten. Zolang ik maar buiten ben is het goed. Het buitenleven is dan ook echt waar mijn hart ligt. Samen zijn met vrienden en familie is wat ik heel graag ben. Warmte, liefde, eerlijkheid en spontaniteit vind ik heel erg belangrijk. Het liefst fotografeer ik met natuurlijk licht. En als je mij vraagt, wat zou je ooit nog eens willen doen? Dan is dat de droom om ooit buiten af te wonen.
Waarom het fotograferen mij zo inspireert? Het moment dat je het trouwalbum van je ouders open slaat, babyfoto’s van jezelf, foto's van gekke momenten met vrienden… allemaal roepen ze een bepaald gevoel op en ik vermoed dat we allemaal dit gevoel wel kennen. Gevoel van herkenning, warmte, het: “ohja... weet je nog!” moment, een lachbui of soms een traan. Dat is de herinnering. Hoe bijzonder is het, wanneer je die herinnering en dus dat moment van nu voor later vast mag leggen?
Hoe mijn fotografie verhaal begon:
Mijn naam is shirley
25 jaar, net getrouwd, samenwonend en klussend in ons klushuis in Apeldoorn met mijn man en onze hond Guus.
Liefs, Shirley
Recht voor mijn lens,
Met alles wat je bent.
Want je bent zo mooi oprecht,
Met de onzekerheden die je kent.
Ik vang ze geduldig op,
Met een schouder of een lach.
Ik ben je spiegel en laat je zien,
Wat jij misschien niet eerder zag.
Ik vang al je emoties,
Ze mogen er allemaal zijn.
Van je grootse blijdschap,
Tot aan ontroering, heel klein.
Ik laat ze spreken op je shoot,
Of op je allermooiste dag.
Ik vang je onvergetelijke verhalen,
Die jij later doorvertellen mag.
Want door mijn lens, vanuit mijn hart,
Ga ik de verbinding met je aan.
Maak je onderdeel van een moment,
Dat voor altijd blijft bestaan.
Ik wil je iets laten zien,
Daar, de buitenlucht in.
Ik wil je iets laten ervaren.
Met je liefde, kind of gezin.
Dus leid ik je naar de plek,
Met een indrukwekkend uitzicht.
Langs de bossen, en de velden,
Met de avondzon op je gezicht.
Daar laat ik je vrijheid voelen,
In jezelf en het buitenleven.
Want meer dan dat je weet,
Zijn jullie met elkaar verweven.
Ik wil allebei je ogen openen,
Voor de schoonheid van de aarde.
En daarmee ook jouw eigen,
Want die is van dezelfde waarde.
Dus mag ik jou dat laten zien?
Daar verderop in de natuur?
Dat jij net zo prachtig bent,
En als de buitenlucht, zo puur.
Ik wil je iets laten zien,
Daar, de buitenlucht in.
Ik wil je iets laten ervaren.
Met je liefde, kind of gezin.
Dus leid ik je naar de plek,
Met een indrukwekkend uitzicht.
Langs de bossen, en de velden,
Met de avondzon op je gezicht.
Daar laat ik je vrijheid voelen,
In jezelf en het buitenleven.
Want meer dan dat je weet,
Zijn jullie met elkaar verweven.
Ik wil allebei je ogen openen,
Voor de schoonheid van de aarde.
En daarmee ook jouw eigen,
Want die is van dezelfde waarde.
Dus mag ik jou dat laten zien?
Daar verderop in de natuur?
Dat jij net zo prachtig bent,
En als de buitenlucht, zo puur.
Recht voor mijn lens,
Met alles wat je bent.
Want je bent zo mooi oprecht,
Met de onzekerheden die je kent.
Ik vang ze geduldig op,
Met een schouder of een lach.
Ik ben je spiegel en laat je zien,
Wat jij misschien niet eerder zag.
Ik vang al je emoties,
Ze mogen er allemaal zijn.
Van je grootse blijdschap,
Tot aan ontroering, heel klein.
Ik laat ze spreken op je shoot,
Of op je allermooiste dag.
Ik vang je onvergetelijke verhalen,
Die jij later doorvertellen mag.
Want door mijn lens, vanuit mijn hart,
Ga ik de verbinding met je aan.
Maak je onderdeel van een moment,
Dat voor altijd blijft bestaan.
